Un estudo levado a cabo polo Programa de Acción contra Desperdicios de Recursos no Reino Unido obtivo demoledores resultados. Nese país case un terzo da comida que se compra acaba no lixo. Un 60% da mesma intacta (generalmente verdura, froita e pan).

Esta comida desperdiciada supón un gasto para todos, para o consumidor por motivos obvios. Depositando estes un cheque por valor de 20.000 millóns de desbastares nos vertederos en forma de comida non consumida. Tamén é un gasto para o concello en concepto de recolleita e procesamiento (uns dous mil millóns de desbastares en Inglaterra). E é un gasto para o medio ambiente en concepto de embalaje, produción e transporte.

O caso é aínda máis doloroso cando se relaciona coa actual crise alimentaria global.

Vivimos nun modelo que produce de sobras pero só para uns poucos e que tira a comida ao lixo.

Se partieramos dun pequeno pobo onde cada habitante tivese, mediante un modelo eficiente, asignada unha tarefa sería posible que ese pobo fose autosuficiente e eficiente a nivel de consumo.

Temos miles de datos para coñecer que se necesita producir e que materias se requieren, temos ordenadores moi potentes capaces de realizar xigantescos cálculos para optimizar a asignación de recursos, etc, etc. Podemos tamén designar un espazo para a invención.

Con todo estamos nun modelo de produción con moitas imperfeccións e sen ningún futuro (debido á escaseza de materias e ao finito do planeta).

Tamén é un modelo que non se cuestiona a se mesmo. Baséase en producir para satisfacer o ?egoísmo? dos que queren acaparar, dos que queren máis. E quero aclarar que non me parece mal que polo egoísmo de alguén (para gañar moita pasta), por exemplo, este invente e fabrique un abono milagroso.

A nivel particular algúns temos para vivir e cremos que xa está todo feito. Pero a nosa sociedade é unha das máis infelices da historia.

O modelo en se mesmo non vai buscar máis perfección que a de xerar máis moedas. Os gobernos tampouco están polo labor, mergullados nunha contorna de hipercompetencia e co imperio tirando do carro e mirando que ninguén se desvíe. Os estudiosos en universidades buscarán o modelo que máis riqueza poida crear pero a súa principal preocupación non vai ser que se cubran as necesidades de todos.

Parece que a única opción é que desde abaixo empécese a promover o cambio nos hábitos de produción e consumo. En buscar alternativas.

+info: http://news.bbc.co.uk/hi/spanish/science/newsid_7392000/7392580.stm